کرد فارغ گل رويت ز گلستان ما را

شاعر : عبيد زاکاني

کفر زلف تو برآورد ز ايمان ما راکرد فارغ گل رويت ز گلستان ما را
خاطر آزاد شد از سرو خرامان ما راتا خيال قد و بالاي تو در دل بگذشت
مي‌کند حلقه‌ي زلف تو پريشان ما راما که در عشق تو آشفته و شوريده شديم
دست کوته نکند اشگ ز دامان ما راتا به دامان وصالت نرسد دست اميد
گرچه در پا شکند خار مغيلان ما رادر ره کعبه‌ي وصل تو ز پا ننشينيم
کرد سوداي تو بس بي سر و سامان ما رااي عبيد از پي دل چند توان رفت آخر